Zespół tunelu schronowego w Strzyżowie. Powstał w latach 1940-41. W jego skład wchodziły tunel schronowy dla pociągu, schrony zaplecza technologicznego, tunel instalacyjny, bocznica kolejowa, drewniany peron. Do dzisiaj zachowały się tunel schronowy z instalacyjnym oraz schrony zaplecza technicznego.
- Strzyżowski schron to świetna propozycja dla miłośników historii związanej z II wojną światową. Skrywająca mroczne tajemnice budowla nie oferuje dziś zbyt wiele, ale już niedługo pod klinkierowym sklepieniem tunelu pojawią się multimedia przybliżające historię miasta i samego schronu - pisze "Wspólnota".
Jedną z najnowszych atrakcji Przemyśla są dwukondygnacyjne piwnice pod kamienicą na rynku. To budynek, w którym od 1865 roku mieści się siedziba władz miasta (adres: Rynek 1).
Podziemia w centrum Przemyśla to pozostałości po średniowiecznej zabudowie miasta. Dawni właściciele kamienic i przemyscy kupcy przechowywali w piwnicach wina, miody pitne i sól. Były tam również pomieszczenia na solone mięso, wędliny, słoninę, warzywa i owoce oraz nabiał. W piwnicach znajdowały się także szynki i warsztaty rzemieślnicze, a niektórzy kamienicznicy wykorzystywali piwnice na mieszkania dla służby.
Po remoncie podziemi, udostępniono wnętrza o powierzchni około 400 metrów, sięgające około 10 metrów w głąb. Od roku można również zwiedzać zrewaloryzowany 100-metrowy odcinek XVII-wiecznego kolektora biegnącego pod ulicą Mostową oraz północną częścią Rynku z wyjściem na wysokości budynku Rynek 5.
Po kopalni Guido w Zabrzu i Skansenie Królowa Luiza w Zabrzu to trzecie takie miejsce w województwie, gdzie turyści mogą oglądać podziemia kopalni. I jedyne w Zagłębiu.
Choć najgłębszy poziom ma "zaledwie" 32 m, wszystko jest tu jak w prawdziwej kopalni: w pokładzie panuje temperatura około 11-12 stopni Celsjusza, a wilgotność powietrza wynosi 80-90 proc.
Ćwiczebna kopalnia w Dąbrowie Górniczej powstała w 1927 roku jako obiekt szkoleniowy Państwowej Szkoły Górniczej i Hutniczej im. Stanisława Staszica. W wyrobiskach o długości 800 metrów, prezentowano maszyny i urządzenia górnicze używane w górnictwie w drugiej połowie XX wieku, przede wszystkim jednak była miejscem, w którym kilkadziesiąt roczników młodzieży poznawało tu tajniki zawodu górnika..
Kiedy sztolnia przestała być miejscem praktyk, dąbrowscy muzealnicy postanowili zamienić ją w turystyczną atrakcję. Trochę to trwało, bo od przejęcia kopalni w 1999 roku upłynęła dekada, zanim otwarto bramy przed turystami. Głównym problemem była woda, która po wielkiej powodzi w 1997 roku zalała chodniki.
Podziemna trasa turystyczna to jedna z największych atrakcji turystycznych Sandomierza. Tylko w ubiegłym roku odwiedziło ją ponad 150 tys. osób. Powstała z połączenia XIV i XV-wiecznych piwnic, pełniących w przeszłości rolę magazynów kupieckich.
- 470-metrowa trasa prowadzi przez 34 pomieszczenia, od 4 do 12 metrów pod ziemią. W części z nich udało się zachować pierwotne obmurowania. W innej ich części urządzono ekspozycje prezentujące historię Sandomierza, życie codzienne mieszkańców oraz rzemiosło. W przyszłości zostaną zainstalowane multimedia - opisuje czasopismo "Wspólnota".
Groty nie są naturalnymi jaskiniami, ale pozostałościami po czasach, gdy wydobywano stąd piasek. Okolice Tomaszowa Mazowieckiego słyną w całej Europie z ogromnych złóż bardzo dobrego jakościowo białego piasku kwarcowego. W Nagórzycach wydobywano go od końca XVIII do początku XX wieku. Początkowo na potrzeby lokalnych gospodarstw, a gdy odkryto jego niezwykłe właściwości - dla hut szkła. Nigdy jednak nie robiono tego w sposób profesjonalny, wydobyciem zajmowali się miejscowi chłopi.
W 2002 r. doszło do zawalenia stropu. Władze Tomaszowa Mazowieckiego zadecydowały wówczas o zamknięciu grot. Wejścia zamurowano i okratowano. Taka sytuacja nie trwała długo, bo już w 2010 r. dzięki dofinansowaniu z Unii Europejskiej zaczęto zabezpieczać groty i przystosowywać je do zwiedzania. Pierwsi turyści odwiedzili je z początkiem 2012 r.
- Obecnie, wędrując 160-metrową trasą, oprócz samych grot podziwiać można ekspozycję prezentującą ich historię, jak również proces wykorzystywania piasku i wyrobu szkła. Są manekiny, repliki narzędzi górniczych, fragmenty zastygłej szklanej masy. Wędrówkę umilają dźwięki pracy kopalni. Przewodnicy opowiadają legendy o diable nagórzyckim, zbóju Madeju i tajemnicach skrywanych przez groty - opisuje "Wspólnota".
Wizytówka Rzeszowa, jedna z największych atrakcji turystycznych miasta. Podziemna Trasa Turystyczna została otwarta dla zwiedzających w 2001 roku. To 396-metrowy ciąg piwnic na trzech kondygnacjach. Szacuje się, że piwnice powstały między XIV a XVIII wiekiem.
- Obecnie zwiedzający mogą zobaczyć w podziemiach jedynie eksponaty, ich kopie oraz historyczne fotografie Rzeszowa. Trwają jednak prace nad instalacją multimediów, które mają się pojawić w 2020 roku - opisuje "Wspólnota".
Podziemna trasa turystyczna liczy 280 metrów. Biegnie pod Rynkiem i kamienicami Starego Miasta. Powstała dzięki połączeniu korytarzami kilkunastu piwnic, których historia sięga początku XVI w., czasów największej świetności Lublina.
Poza doznaniami czysto wizualnymi, na zwiedzających czeka coś jeszcze. - Turyści, którzy schodzili w głąb ziemi do Lubelskiej Trasy Podziemnej, opowiadają o dziwnych odgłosach dobiegających zza krętych ścian i mrocznych korytarzy. Niektórzy twierdzą, że należą one do dawno niewidzianego, trochę zapomnianego, opiekuńczego smoka Żmija - pisze "Wspólnota".
Powstanie podziemnych korytarzy i tuneli pod ulicami Kłodzka to wynik działalności mieszkańców, którzy od XIII do XVII wieku drążyli swoje piwnice pod budynkami Starego Miasta, przede wszystkim w celach gospodarczych, z przeznaczeniem na magazyny.
Podziemne komory miały głębokość nawet 30 metrów, a niska temperatura pozwalała na długo zachować świeżość przechowywanych w nich produktów spożywczych. Dzięki temu zyskały one sławę nie tylko w najbliższej okolicy, ale również wzdłuż Bursztynowego Szlaku. W piwnicach kłodzkich leżakowało także słynne piwo kłodzkie, którego tajemnica smaku kryła się właśnie w długim okresie przechowywania go w odpowiednio niskiej temperaturze.
W czasie wojen podziemne komory wykorzystywane były w celach obronnych jako schrony.
Podziemna trasa liczy ok. 600 metrów długości i przebiega od ulicy Zawiszy Czarnego ku wyjściu u podnóża Twierdzy Kłodzko. Udostępniona do zwiedzania została 4 grudnia 1976 roku, stanowi jedną z ciekawszych w Polsce podziemnych tras.
Podziemia Rynku Głównego to jeden z oddziałów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Zajmują one powierzchnię ponad 6 tys. m kw. Odkryto je podczas prac archeologicznych, rozpoczętych w mieście przy okazji wymiany nawierzchni rynku.
Prace nad udostępnieniem podziemi dla zwiedzających rozpoczęto w 2005 roku, a oficjalne otwarcie nastąpiło 24 września 2010 roku. Całkowity koszt remontu wyniósł prawie 38 mln zł. Podziemia można zwiedzać po trzech wytyczonych szlakach. To multimedialna podróż w czasie, gdzie archeologiczne znaleziska prezentowane są za pomocą najnowszych osiągnięć techniki.
- Pod krakowskim Rynkiem znajdują się dotykowe monitory, odbywają się prezentacje filmowe, rekonstrukcje w technice 3D, jest nawet waga przeliczająca ciężar osób na dawne jednostki - opisuje "Wspólnota".
To najlepiej oceniona przez "Wspólnotę" podziemna trasa turystyczna. Guido to unikat na skalę światową, bo zachowane wyrobisko nie ma odpowiednika w innych ośrodkach muzealnych na świecie. Skansen tworzą korytarze na poziomach 170 i 320 metrów oraz zespół zabudowy powierzchniowej wraz z wyposażeniem technicznym. W kopalni można obejrzeć m.in. warstwową budowę geologiczną skał z objawami tektoniki.
Redakcja wysoko oceniła multimedialną stronę trasy. - Zabrze posiada bezkonkurencyjną kolekcję maszyn górniczych, oczywiście działających, dzięki którym turyści mogą zobaczyć i usłyszeć, jak wygląda praca pod ziemią. Jest też podwieszana kolejka - pisze "Wspólnota".
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze