Chińska spółka Chang Sheng w 2006 roku stanęła do przetargu na zakup 2,6 ha gruntu przy Bulwarze Filadelfijskim - z kąpieliskiem, hotelem i niszczejącym budynkiem po klubie rozrywki. Biznesmeni zaoferowali za nieruchomość 5 mln zł. Po jej wykupieniu zamierzali zburzyć nieczynny klub i rozebrać baseny. Kosztem następnych 100 mln zł do czerwca 2008 r. chcieli zbudować w tym miejscu nowoczesny gmach z krytym basenem o powierzchni wody 400 mkw. i otwartym kąpieliskiem (500 mkw.). Centrum miało pomieścić część rozrywkową o powierzchni 4,3 tys. mkw., restauracje serwujące specjały z Dalekiego Wschodu i kawiarnie (3 tys. mkw.) oraz kompleks handlowy z niewielkimi butikami (1,8 tys. mkw.). Pod gmachem zaplanowano parking podziemny, a od strony Wisły - ciąg dwupiętrowych apartamentów (8 tys. mkw.).
Chinatown nie powstało, bo miasto odrzuciło ofertę inwestorów. - Decyzję podjęliśmy z żalem, bo propozycja jest ciekawa, ale nie mogliśmy jej przyjąć ze względów formalnych - mówił wówczas wiceprezydent Andrzej Jeziorski.
Michael Jackson wybuduje w stolicy ogromny Park Rozrywki - ta wiadomość rozpalała wyobraźnię nie tylko mieszkańców Warszawy. Król Popu chciał zbudować park w stylu disnejowskim - Family Theme Park. Zastanawiał się, w którym kraju mógłby taki ośrodek powstać. I stąd rekonesans w Polsce. - Warszawa mu się spodobała, ale od idei do realizacji droga daleka - mówił Jerzy Guz, dyrektor wydziału rozwoju i polityki gospodarczej gminy Centrum.
W 1997 roku, pierwszego dnia wizyty w Warszawie, Michael Jackson w atłasowej kurtce i Marcin Święcicki w łańcuchu prezydenta stolicy podpisali list intencyjny w sprawie budowy rodzinnego parku rozrywki. Drugiego dnia piosenkarz spotkał się z ówczesną Pierwszą Damą Jolantą Kwaśniewską, która wyraziła nadzieję, że wszystkie projekty Jacksona związane z Polską uda mu się zrealizować.
Dlaczego nie wyszło? - Bo nie dostaliśmy gruntów na Bemowie. Lotnisko należało do ministerstwa obrony i resortu spraw wewnętrznych. MON się zgodził, ale szef MSWiA Janusz Tomaszewski zablokował sprawę. Moim zdaniem chodziło o politykę - w Warszawie rządziła koalicja UW-SLD, a on był z AWS - wyjaśniał w rozmowie z tvn24.pl były prezydent Warszawy.
Z Parku Rozrywki Michaela Jacksona nic nie wyszło, podobnie jak z innymi wizjami piosenkarza, który chciał tworzyć centra rozrywki we Francji, Włoszech oraz w Brazyli i Suazi, niewielkim państwie w południowej Afryce.
Międzynarodowe konsorcjum inwestorów prywatnych i instytucjonalnych z siedzibą w Luksemburgu kilka lat temu chciało wybudować pod Grodziskiem Mazowieckim wielki park rozrywki. "Kompleks Adventure World Warsaw zaoferuje gościom jedyne w swoim rodzaju przeżycia i rozrywkę na najwyższym światowym poziomie, łącząc w sobie ponad 50 różnego rodzaju atrakcji w odkrytym Parku Tematycznym i całorocznej Strefie Zimowej, obejmującej 70 proc. powierzchni całego kompleksu, największy w Polsce Park Wodny oraz emocjonującą strefę rozrywkową z kinami, restauracjami, sklepami, butikami, kawiarniami, pubami i klubami" - opisywali pomysłodawcy przedsięwzięcia.
Park miał być gotowy już cztery lata temu, jednak inwestorzy dość szybko popadli w tarapaty finansowe i realizacja projektu się nie rozpoczęła.
Adventure World Warsaw, źródło: www.adventureworldwarsaw.com
Vahap Toy - turecki architekt i biznesmen chciał w Białej Podlaskiej stworzyć "drugie Las Vegas". Ogłosił: zbuduję lotnisko większe od Okęcia, park rozrywki, tor Formuły 1, hotele, kasyna, szpital, filię Uniwersytetu Yale i aqua park za 6 mld dol.
Identyczne wizje Toy roztaczał w Lublinie, Gdańsku, Częstochowie. W tej ostatniej obiecał, że zbuduje centrum handlu i rozrywki na podmiejskim lotnisku. Wokół lotniska miałyby powstać hotele, szpital i sanatorium, park rozrywki i park wodny oraz tereny wystawowe za 5 mld dol. Z racji bliskości klasztoru jasnogórskiego - także Międzynarodowe Centrum Pielgrzymkowe.
W Gdańsku chciał zainwestować 7 mld dol. w zamian za 100 hektarów atrakcyjnych gruntów. Tym razem chodziło o rozbudowę portu jachtowego, budowę centrum handlowego, szpitali, szkół i uniwersytetu. Zapowiadał rozbudowę kolei, dróg, budowę szybkiego pociągu i magazynów portowych. Powstać miało też 11 hoteli, park rozrywki, kościoły, centrum wystawiennicze i targowe, elektrownia, a nawet antyczny bazar.
Łącznie, w Gdańsku, Białej Podlaskiej i Częstochowie Vahap Toy planował inwestycje za 18 mld dol.
Warszawskie centrum wspinaczkowego miało powstać u zbiegu Czerniowieckiej i Ikara na mokotowskiej skarpie, w miejscu starej skoczni narciarskiej. Budynek miał swoją sylwetką nawiązywać właśnie do skoczni. Jednak nie planowano przyjmować tam amatorów sportów narciarskich. Pod dachem zaprojektowano wysoką na 28 m ściankę wspinaczkową.
Według projektu, wszystkie pomieszczenia "przyklejone" były do skośnego dachu. Zamiast tradycyjnej windy, ludzie mieli się tam dostawać w wagonikach kolejki linowej. - Projekt zamówili ludzie, którzy na serio chcieli coś takiego budować. Potrzebna była tylko zgoda Warszawskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, który zarządzał tym terenem - mówił architekt Marcin Mostafa z WWAA. Jednak inwestor nie porozumiał się z WOSiR i obiekt nie powstał.
Rok 2003, piękna wizualizacja i podpis pod nią: "Inwestycja określana mianem Nowego Miasta należy do największych projektów przebudowy śródmieścia dużego miasta w Europie. Dzięki niej zabytkowe centrum Krakowa zostanie powiększone o prawie 20-hektarowy teren w samym jego sercu".
- Nazwa Nowe Miasto wzięła się stąd, że w Krakowie, w przeciwieństwie do większości dużych miast, mamy nieprzerwanie od 1257 roku to samo centrum miasta. Ta przestrzeń nie została nigdy zniszczona - to bardzo dobrze, ale też przez lata nie udało się wytworzyć alternatywnego obszaru, który uzupełniałby funkcje centrum. Dlatego w latach 90. uznaliśmy, że nadeszła pora, by owe nowe miasto zbudować - tłumaczył Krzysztof Görlich, wiceprezydent Krakowa w latach 1994-1998. - Ulica Pawia miała być adresem nr 1 w Krakowie, jeśli chodzi o przestrzenie biurowe najwyższej jakości. Podobne funkcje miała też pełnić ulica Lubicz, a w następnej kolejności ulice Mogilska i Powstania Warszawskiego. Pod tę śródmiejską funkcję CBD (centralnej dzielnicy biurowej) przygotowywano infrastrukturę, np. tunel Politechnika - rondo Mogilskie wraz z budową linii szybkiego tramwaju - kontynuował.
Projektu firmy Tishman Speyer Properties nie zrealizowano. Zamiast nowego miasta wyrosła wielka galeria handlowa, a wszelkie przestrzenne zmiany zaszły tam na podstawie oderwanych od siebie decyzji, a nie zaplanowanego z góry scenariusza.
Dlaczego projekt nie powstał? Wpłynęło na to wiele czynników, m.in. zmiana władzy w Krakowie i postawa PKP, które przez prawie trzy lata ociągały się z przekazaniem Tishmanowi terenów przydworcowych.
Efekt Roberta Kubicy? Jest 2008 rok. Przedsiębiorcy z Krakowa ogłaszają, że chcą budować w mieście profesjonalny tor Formuły 1. Zapewniają, że ich gotowy już projekt spełnia restrykcyjne wymagania organizatorów wyścigów.
Długość - nieco ponad 4 km. Całkowita powierzchnia terenu - 210 ha. Odległość od centrum miasta - 10 km, od autostrady - 1700 m, od lotniska - 8 km autostradą. - Parametry są idealne. A to wszystko w bardzo atrakcyjnym turystycznym mieście, z dobrą infrastrukturą hotelową, restauracyjną. Bardzo niewiele polskich lokalizacji spełnia wyśrubowane kryteria, które są warunkiem do rozgrywania imprez Formuły 1 - mówił dr Bogusław Podhalański z Politechniki Krakowskiej. To pod jego kierunkiem na PK powstawał projekt toru wyścigowego na krakowskim Pasterniku.
Kraków nie jest jedynym polskim miastem, który marzył o organizacji Grand Prix Formuły 1. Tor dla superszybkich samochodów chciał wybudować też Warszawa, Gdańsk, Wrocław, czy Aleksandrów Łódzki.
Z Krakowa do Zakopanego w 30 minut? Tę piękną wizję przedstawiła w 2011 roku amerykańska firma Eagle Rail TransEnergy. W jaki sposób tak bardzo skróciłaby przejazd spod Wawelu do stolicy Tatr? Otóż wzdłuż zakopianki miała powstać nowoczesna kolej napowietrzna. Wagony miały być zawieszone na szynie pięć metrów na ziemią i mknąć z prędkością 200 km/h. - Taka kolej w znaczny sposób rozwiązałaby problemy komunikacyjne Podhala i byłaby dużym walorem turystycznym - mówił wówczas starosta tatrzański Andrzej Gąsienica-Makowski.
Koszty budowy szacowano na kilka miliardów złotych, a większość miało pokryć przedsiębiorstwo ze Stanów Zjednoczonych. Prace miały potrwać około 5 lat.
Na planach się skończyło, a na podróż pociągiem z Krakowa do Zakopanego nadal musimy przeznaczyć prawie 4 godziny.
Za 600 mln zł miał powstać budynek, który z zewnątrz przypominałby wielki ekran projekcyjny, a nad nim górowałyby cztery wieże. Wewnątrz: sala teatralno-koncertowa z otwieranym dachem, ogromnym ekranem i widownią na trzy tysiące miejsc, sala "broadwayowska" dla spektakli muzycznych, cztery sale kinowe i przestrzeń wystawiennicza. Camerimage Łódź Cente, bo o niej mowa, miało sprawić, że miasto włókniarzy miało stać się drugim Bilbao, gdzie Muzeum Guggenheima, również projektowane przez Franka Gehrego, przyciągnęło tłumy turystów. Powołano nawet spółkę Camerimage Łódź Center, która miała zrealizować ambitny plan, a miasto dało pieniądze na jej funkcjonowanie.
Centrum nie powstało, a sam festiwal opuścił Łódź i przeniósł się do Bydgoszczy. W połowie lutego poinformowaliśmy, że jeden z największych na świecie festiwali filmowych może trafić do Krakowa. Więcej dowiecie się tutaj.
Pierwszy konkurs na opracowanie koncepcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej ogłoszono w 2005 roku. Nie został on jednak doprowadzony do końca i rok później rozpisano kolejny. Wygrała minimalistyczna propozycja szwajcarskiego architekta Christiana Kereza. Niestety, przez kolejnych kilka lat byliśmy świadkami starć na linii ratusz - architekt. Włodarze chcieli pomieścić w gmachu muzeum również siedzibę Teatr Rozmaitości, o czym nie było mowy w konkursie. Do tego doszły problemy związane z własnością gruntu, na których miała stanąć budynek. Z kolei architekta oskarżano o nadmierne roszczenia finansowe i niedotrzymywanie terminów dostarczenia projektu. W 2013 r., prezydent Hanna Gronkiewicz-Waltz ogłosiła, że projektant muzeum zostanie wybrany ponownie.
I tak, według pierwotnych planów pierwsi zwiedzający mieli odwiedzić Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 2016 roku. Zamiast tego, dopiero we wrześniu 2015 roku władze Warszawy zaprezentowały projekt i pierwsze wizualizacje Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Teatru TR Warszawa. Choć mają powstać do 2020 roku, już przyjęły pierwszych gości, którzy jednak ściany muzeum musieli sobie...wyobrażać. Obrys budynku wyznaczały bowiem białe linie: ciągłe bądź przerywane. Po nowej siedzibie Muzeum Sztuki Nowoczesnej oprowadzała jego szefowa Joanna Mytkowska i jej zastępca Marcel Andino Velez. Z kolei o nowej siedzibie TR opowiadał zastępca dyrektora artystycznego teatru Roman Pawłowski.
FOT. KUBA ATYS
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze