Modni mieszczanie kolonizują krakowskie dzielnice

W latach 90 - tych centrum Krakowa ograniczało się do Rynku. Tu najbogatsi kupowali mieszkania, tu chodziło się na obiady, do Piwnicy pod Baranami, ogródków kawiarnianych, a nocą do mrocznych, piwnicznych pubów - słynęły ze specyficznej atmosfery, budowanej półmrokiem rozświetlanym blaskiem świec oraz starymi, koślawymi meblami. Mimo tego już wówczas na weekendy zjeżdżało tu pół stolicy. Wraz z krakowianami bywali w Krzysztoforach, Free Pubie, a także Roentgenie i Klubie Kulturalnym. Szybko zamienili je na inne dzielnice i... partery z wyższymi piętrami kamienic.

Modny dziś Kazimierz przez długie lata był dzielnicą mroczną, zaniedbaną i niebezpieczną. Do życia zaczął powracać w końcówce lat 90-tych. Impuls dla rozwoju zapomnianej dzielnicy dał najpierw Festiwal Kultury Żydowskiej. Do pierwszych pubów na Kazimierzu - Singera i Alchemii jeździło się jeszcze taksówką - w obawie przed spotkaniem miejscowych chuliganów. Początki kolonizacji Kazimierza  przez 'nowych' - właścicieli lokali, sklepów ze starociami, galerii miały w sobie wiele romantyzmu charakterystycznego pionierom. Knajpiarze nie konkurowali ze sobą, wspólnie wynajmowali agencję ochroniarską, urządzali sprzątanie dzielnicy, obchody Dnia Dziecka. Do tanich wówczas mieszkań wprowadzili się studenci, artyści, ludzie wolnych zawodów. Nowy styl życia wdarł się na Kazimierz gwałtownie budząc ogromne protesty dotychczasowych mieszkańców, którzy narzekali na to, że w ich okolicy robi się coraz głośniej, a także coraz drożej.

Z czasem Kazimierz  stał się najbardziej imprezową dzielnicą w Krakowie przyciągając zupełnie innych inwestorów, którzy stawiali na szybkie zyski. Pojawiły się więc nowe knajpy, modne wnętrza, wyszukane drinki  i... dziewczyny w białych kozaczkach.

Na szczęście i tamte czasy minęły. Kazimierz znormalniał i dzięki inwestycjom w kamienice wypiękniał. Przez lata wyremontowano też żydowskie synagogi.. Sam plac Nowy zachował swój małomiasteczkowy charakter - na tutejszych straganach wciąż toczy się handel -  można tu kupić kwiaty, owoce, starocie  i słynne na całą Polskę zapiekanki. Gdzie dziś  chodzić po Kazimierzu?  Wszędzie! Takich uliczek jak tu i takich butików nie znajdzie się wokół statecznego, bogatego Rynku.

Odpocząć można w jednej z przycumowanych nad Wisłą barek.

W czasach, gdy Kazimierz stawał się coraz bardziej drogi i przylukrowany krakowianie zainteresowali się Podgórzem, które ze swymi zakładami rzemieślniczymi i małymi sklepikami wciąż przypominało małe miasteczko (wiele z tej atmosfery zostało zresztą do dziś). Artystycznym przyczółkiem dzielnicy stała się galeria Andrzeja Starmacha - do dziś odbywają się w niej inauguracje Miesiąca Fotografii w Krakowie. Pionierem życia klubowego na Podgórzu był klub Drukarnia. Obok niego powstała Cava, do której na niedzielne śniadania zaczęto przyjeżdżać z całego Krakowa. Podobnie jak na Kazimierzu również i tu ceny nieruchomości i działek poszybowały w górę - zwłaszcza, że Podgórze to również idealne miejsce do mieszkania np. w apartamentowcu nad Wisłą, z którego widać całe Stare Miasto.

Prawdziwy szał na tę dzielnice wybuchł jednak dopiero wówczas, gdy nad Wisłą przerzucono pieszo - rowerową kładkę Bernatka. Dziś jej okolice to najmodniejsze kwartały miasta - zarówno po stronie podgórskiej, jak i kazimierskiej, gdzie  odkryciem ostatniego lata jest pełna lokali ulica Mostowa. Chodząc po Podgórzu trzeba koniecznie zobaczyć powstające nad Wisłą Muzeum Kantora.

O swoje miejsce na mapie Krakowa coraz mocniej dopomina się poprzemysłowe Zabłocie, które szybko przekształca się w dzielnicę muzealno -  mieszkalno - biurową. To tu powstały w ostatnich latach najsłynniejsze w Krakowie muzea: w Fabryce Schindlera działa muzeum ukazujące wojenne losy Krakowa natomiast obok stanęła betonowa bryła MOCAK -u - czyli muzeum sztuki współczesnej. Warto tu przyjść choćby po to, by zobaczyć architekturę tego budynku. Interesujący się architekturą współczesna powinni tez zobaczyć ciekawy biurowiec Diamante Plaza.

O tym, że dzielnica staje się modna świadczą idące w góre ceny - to tu zbudowano w dawnym młynie najdroższe w Krakowie loftowe mieszkania, tu działa też jeden z najbardziej ekskluzywnych w mieście fitness klubów.

Zabłocie szybko się zmienia - siadając tu na kawie lub spacerując wśród dawnych fabryk, można się poczuć jak na nowojorskim Brooklynie.

Od czasu do czasu głośno w Krakowie o modzie na Nową Hutę. Ten trend szczególnie kręci turystów, którzy chętnie oglądają monumentalną socrealistyczną architekturę Placu Centralnego oraz Alei Róż. Niektórzy korzystają też usług Craizy Guides, którzy obwożą po dzielnicy trabantami, pokazują też typowe PRL-owskie mieszkanie. Ale do Huty jeżdżą też krakowianie np. do teatru Łaźnia Nowa, słynącego z ciekawych i odważnych spektakli. Dzielnica ożywa też podczas corocznego festiwalu  sacrum - profanum, którego koncerty odbywają się m.in. w dawnej walcowni.

Cicho, zielono, nieco leniwie - do tego ładne kamienice, z których najwyższych pięter widać Wawel. Wystarczy kwadrans spaceru, by być pod Sukiennicami. Mimo tych zalet Dębniki latami pozostawały na uboczu nieruchomościowo - turystyczno - knajpianego boomu. Do grona modnych dzielnic dołączają dopiero teraz. Ale w dobrym stylu. Krakowianie zaczęli nagle polecać sobie tutejsze lokale, chodzić na niedzielne śniadania i spacery.

Inwestycje w nieruchomości były tu już wcześniej - np. nowoczesna kamienica - apartamentowiec przy ul. Pułaskiego. Ale bardziej magnetycznymi przyczółkami nadchodzącego boomu okazały się dwa lokale, do których ściągają klienci z całego Krakowa a także wtajemniczeni turyści. Pierwsza była pizzeria przy Konopnickiej, której właściciel przez dziesięć lata przygotowywał pizzę w najlepszym nowojorskim lokalu. Potem przy ulicy Konfederackiej w pomieszczeniach dawnej piekarni powstała kawiarnia/winebar o oryginalnym, minimalistycznym wnętrzu z przestronnymi loftowymi oknami. Przy jej wejściu niemal zawsze widać przypięte rowery a w środku  barwną klientelę!

Socjolog Paweł Kubicki przekonuje, że Debniki będą kolonizowane w zupełnie inny sposób niż pozostałe krakowskie dzielnice. - Tu nie sprawdzi się modelowy schemat, że nowe przestrzenie kolonizują biedni artyści i studenci, którzy poszukują dzielnic, w których jest tanio a które dzięki nim z czasem stają się atrakcyjne. Dębniki już dziś bywają potwornie drogie. Ta dzielnica ma bowiem wszystko - z jednej strony zieleń i spokój, z drugiej centralne położenie. Intuicja podpowiada mi, że  w przyszłości może to być dobre miejsce dla tzw. 'bobosów' czyli liberalnej, zamożnej klasy mieszczańskiej, snobującej się na bohemę - w Polsce ta grupa dopiero raczkuje ale we Francji  'bobo' (bourgeois-boheme) są bardzo popularni i gustują w  tego typu dzielnicach - mówi Kubicki.