Ona - kobieta-drobiażdżek, filuterna, filigranowa, z wielkimi ustami, kobietka (jak ptyś, do schrupania). On - wysoki, z charyzmą, ciepły, mądry, delikatny i szalony (choć tylko ona takim go widziała, bo dla niej miał szaleństwo). Magdalena Zawadzka i Gustaw Holoubek - dwie historie polskiego teatru, jedna historia wielkiej miłości; i nadzwyczajne geograficzne porozumienie (ona warszawianka, on krakowianin).
Na zdjęciu: Magdalena Zawadzka w obiektywie Wiesława Rutowicza. Kapelusz typu "Piotruś", najmodniejszy w latach sześćdziesiątych.
O historii Magdaleny Zawadzkiej i Gustawa Holoubka przeczytaj w książce >>
Ona o nim: "Ma miłą, łagodną twarz i ogromne oczy; nieprawdopodobnie niebieskie i prześwietlone, z czającymi się chochlikami. Przyciągają jak magnes. Gęste, czarne, aż granatowe włosy, z lekkim szpakiem na skroniach, i śniada cera jeszcze bardziej podkreślają charakter tych oczu. Duże, odstające uczy są jego znakiem firmowym".
On do niej: "Najdroższa Pani, chociaż nie mam ślicznego zdjęcia Pani, obraz jej towarzyszy mi w każdej sekundzie jawy i w każdej sekundzie snu. Wielbiciel Miś Kłapouch, który czeka roztęskniony".
Na zdjęciu: Już razem, na występach w Jugosławii z Teatrem Dramatycznym, 1971 r.
Magdalena Zawadzka napisała książkę o Gucieńku, swoim mężu. Jest laurką, panegirykiem. Jest nieznośnie miłosna, pełna zachwytu. To dobrze - bo niby jaka może być książka zakochanej kobiety? Tylko taka, w której dziękuje się za miłość, za życie, za codzienność, za wspomnienia. "Gustaw i ja" nie jest książką, w której jedno rozlicza się z drugim; zamyka sprawy, które były intymne i od wszystkiego osobne. Pani Magdalena innej napisać nie mogła, ponieważ jej życie z panem Gustawem było właśnie takie - pełne miłości, czasem goryczy, walki o siebie (nigdy z sobą), tolerancji, czułości. I ja jej wierzę. Zresztą, to przecież jej książka i jej widzenie Holoubka.
Poznali się pod koniec lat 60. Oboje byli w innych związkach. Tak krążyli wokół siebie, tak wpadali na siebie, że w końcu się pobrali. To nie była para jak te dzisiaj - Doda i Radek, Victoria i David; byli eleganccy, na siebie zachłanni, szczerzy w tej miłości. Pobrali się w 1973 roku w Zakopanem - pani Magdalena miała na sobie zielone spodnie (kupione w Kopenhadze), białą bluzkę, serdaczek, dziwaczne koraliki; pan Gustaw - dostojnie, bo smoking.
Przecież nie pasowali do siebie! Holoubek to artysta, to chodząca filozofia, spokój, sumienność i cisza. Zawadzka to kokietka, po prostu hajduczek z "Pana Wołodyjowskiego". A jednak pasowali. Dlaczego? Wszystko jest w książce. Jest o tym, jak jedno uzupełniało drugie tam, gdzie tego pierwszego zabrakło. Jest też o tym, jak się podziwiali; o tym, że dwa światy potrafią się przeniknąć i zaopiekować sobą.
Na zdjęciu: Koniec szalonych lat sześćdziesiątych, Międzyzdroje.
Nie będę oceniać, czy pani Magdalena umie pisać, czy nie. Na pewno potrafi kochać i tę miłość opowiedzieć drobiazgami, scenami, wątkami, migawkami ze wspólnej codzienności.
Na zdjęciu: Znowu w Jugosławii, już jako małżeństwo, 1976 r.
Milion anegdot, jak ta o małym Gucieńku, który grywał w piłkę w pobliżu stadionu Cracovii (gdzie mieszkał razem z rodzicami). Mama wychyla się przez okno i woła syna na posiłek: "Gucieńku, chodź na górę, bo ci jajeczka wystygną". Jajeczka, wystygną... Dzieciaki sikały ze śmiechu, a jemu płonęły te ogromne uszy.
Albo buty: musiała pilnować, żeby wkładał te sparowane.
Narodziny Jasia: jak szukał tego, czym malucha się rozpieszcza, i takie cudeńka wymyślał dla syna, że serce pęka.
Dyrektor Teatru Dramatycznego, potem Ateneum, aktor (wielkie, naprawdę wielkie role; już kiedy je prezentował były klasykami): umierał w szpitalu, ale wciąż walczył tak, jakby przygotowywał się do roli - żeby raz jeszcze przeskoczyć siebie.
Na zdjęciu: Cezar i Kleopatra , Teatr Telewizji, 1972 r.
Pani Magdaleno, wielkie dzięki za opowiedzenie o miłości, która przecież nie mogła się zdarzyć. Nawet jak ta opowieść jest patetyczna i upudrowana. Dzięki też za przepiękne zdjęcia, bez patosu, photoshopa i pudru.
O historii Magdaleny Zawadzkiej i Gustawa Holoubka przeczytaj w książce >>
Gazety codzienne i kolorowe lat sześćdziesiątych wielokrotnie opisywały życie zawodowe i prywatne Magdaleny Zawadzkiej i Gustawa Holoubka
Gazety codzienne i kolorowe lat sześćdziesiątych wielokrotnie opisywały życie zawodowe i prywatne Magdaleny Zawadzkiej i Gustawa Holoubka
Zakochani i szczęśliwi, Stany Zjednoczone, 1979
Książka: "Gustaw i ja"
Magdalena Zawadzka
Wydawnictwo Marginesy
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze