Maj 1933. Eugeniusz Bodo i Nora Ney na Wzgórzu Wawelskim. Narodowe Archiwum Cyfrowe
Ilustrowany Kuryer Codzienny w maju 1933 donosił:
Jedna z najbardziej interesujących artystek polskiego filmu, p. Nora Ney, przybywa obecnie do Krakowa, gdzie w teatrze Bagatela od wtorku 23 b.m. odbywać się będą w ciągu 3 dni przedstawienia sensacyjnej sztuki Ludzie na sprzedaż. Oprócz tej miłej aktorki (...), wystąpią: Eugenjusz Bodo, Wiktor Biegański i Władysław Grabowski.
Wykonawcy komedii pt. Ludzie na sprzedaż: siedzą Nora Ney i Władysław Grabowski, stoją: Eugeniusz Bodo i Wiktor Biegański.
Ilustrowany Kuryer Codzienny tak pisał o sztuce pt. "Ludzie na sprzedaż" i jej wykonawcach:
(...) Hollywood - ta fabryka snów - czyż to nie kwiat amerykańskiego bluffu? Miasto, które żyje z plotki i blagi winduje i spycha gwiazdy, odrzuca ludzi jak wyciętą, niepotrzebną taśmę - czyż to nie symbol amerykanizacji życia, które nic sobie nie robi z jednostki i traktuje ją jako materiał? Hollywood to istna synteza panbluffu i wyzysku człowieka.
W te ponure tryby dostaje się szczebiotliwa Mary Brown i jej amant: Jack Smith, para z jakiegoś zakazanego teatrzyku w Detroit. Uśmiecha się do nich szczęście i oto robią z nimi próbne zdjęcia. Jack odpada i musi odejść, bo aktorka filmowa, którą zaraz zostanie piękna Mary Brown (oczywiście odpowiednio przechrzczona) powinna być sama, bez takiego balastu, jak zakochany mężczyzna. Oczywiście korzystać z tego będzie wszechwładny manager.
Ale w ostatniej chwili serce Mary odwraca się od blichtru, po scenie kiedy kochanek daje dowód swojej miłości, pozwalając w siebie strzelać jak w bęben. I oboje powrócą do Detroit, aby śpiewać w obdrapanym tinglu.
Tak rozwiązał tę sytuację w swoim bezpretensjonalnym skeczu p. Niewiarowicz, który wcale nieźle odczuł atmosferę Hollywoodu, zważywszy, że zna ją z drugiej ręki. Można ją było rozwiązać inaczej. Czy Mary nie mogła naprzykład zaangażować Jacka jako lokaja do swojej willi? Czy interesujący lokaj to nie skarb? Mogłyby Mary powiedzieć coś na ten temat arystokratki z Europy. Ale widzę, że sam zaczynam wpadać w panbluffu...
Lekko szytą komedyjkę Niewiarowicz odegrał zespół artystów warszawskich wyśmienicie. Tu podkreślić należy, że zespół ten oprócz głośnych nazwisk na scenie, w większości niemniej głośny jest w filmie. Nora Ney i Bodo zdobyli tytuły królowej i króla polskiego ekranu, Wiktor Biegański (głośne Orlątko) jest dzisiaj wybitnym reżyserem scenicznym i kinowym. Karjera sceniczna p. Grabowskiego ma także wiele pięknych kart, z których niejedna zapisała się na deskach tej samej Bagateli, w której gości obecnie.
Egzotyczna uroda p. Ney, warszawskiej gwiazdy filmowej oprawiona w jedwabne powiewności czarowała widzów, a jej warszawskie minki, uśmieszki i łezki były wybrane z prawdziwą znajomością z arsenału odwiecznych sztuczek kobiecych, które doprowadzają do bardzo smutnych rzeczy mężczyzn.
Partner jej, p. Bodo, równie ujmujący w rewji, filmie i na scenie doskonale wygrał wszelkie sytuacje, w granicach możliwości nakreślonych mu przez autora. Doskonale zagrał swoją rolę p. Biegański, wykazując rutynę wytrawnego aktora i reżysera i utrzymując pełny umiar w roli wyranżerowanego gwiazdora. Władysław Grabowski błysnął uwodzicielskim monoklem i całą swoją swadą niepobitego konesera kobiet.
Maj 1933. Eugeniusz Bodo i Nora Ney przed wejściem do Katedry Wawelskiej. Ubrani w płaszcze, bo, jak donosiły gazety, maj był w owym roku wyjątkowo chłodny.
Maj 1933. Eugeniusz Bodo i Nora Ney - w tle kopuła kościoła Św. Piotra i Pawła i wieże kościoła Św. Andrzeja.
Maj 1933. Eugeniusz Bodo na Wzgórzu Wawelskim przy armacie. W tle pomnik Tadeusza Kościuszki. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
Maj 1933. Tym razem miejsce na armacie zajęła Nora Ney.
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
Nora Ney urodziła się na Białostocczyźnie, we wsi Sielachowskie, w rodzinie żydowskiej. Z rodzicami przeniosła się do Baku, potem wróciła do Białegostoku. Marzyła o karierze aktorki, po maturze uciekła do Warszawy. Grała m.in. w filmie Czerwony Błazen, Głos pustyni (u boku Eugeniusza Bodo), Policmajster Tagiejew. Wyszła za mąż za Seweryna Steinwurzla. Po wybuchu wojny uciekła z Warszawy na Wschód - do Moskwy, potem do Taszkientu. Wróciła do Polski po wojnie, ale nie na długo - wkrótce wyjechała z córką do USA. Tam zmarła w 2003 roku.
Maj 1933. Eugeniusz Bodo i Nora Ney przed wejściem do Katedry Wawelskiej. - O, tam jest brama - wskazuje Bodo.
Więcej o Eugeniuszu Bodo na stronie culture.pl
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze